Investigation of Pre-service Teachers’ Communication Skills

﻿Fatih Kana

doi:https://doi.org/

Original article | International Journal of Educational Researchers 2015, Vol. 6(3) 34-42

Investigation of Pre-service Teachers’ Communication Skills

Fatih Kana

pp. 34 - 42 | Manu. Number: ijers.2015.011

Published online: December 01, 2015 | Number of Views: 178 | Number of Download: 888

Save PDF

Abstract

The purpose of this study is to determine the levels of Turkish language pre-service teachers’ communication skills. Descriptive survey model was used in this study. 218 pre-service Turkish language teachers, who are studying at Department of Turkish Language Teaching at a university in the west of Turkey, participated in the study. Criterion sampling method, which is one of the purposeful sampling methods, was used in the choice of the participants of this study. As an instrument for data collection, this study used “Inventory of Communication Skills” finalized by Ersan and Balcı (1998) on some pre-service Turkish Language teachers. As the collected data exhibited normal distribution, t-test and one-way variance analysis were used in the study. Pre-service teachers of Turkish Language find themselves adequate in the followings in order; behavioral communication skills, cognitive communication skills and emotional communication skills. The findings of the study suggest that there has been a significant difference between pre-service teachers’ communication skills, their gender and their class levels. It was also found in this study that there is no significant difference between communication skills of pre-service teachers and their grade-point averages and the high school that they graduated from

Keywords: Communication skills, Turkish language pre-service teachers, Turkish education.

How to Cite this Article?

APA 6th edition
Kana, �. (2015). Investigation of Pre-service Teachers’ Communication Skills. International Journal of Educational Researchers, 6(3), 34-42.

Harvard
Kana, �. (2015). Investigation of Pre-service Teachers’ Communication Skills. International Journal of Educational Researchers, 6(3), pp. 34-42.

Chicago 16th edition
Kana, Fatih (2015). "Investigation of Pre-service Teachers’ Communication Skills". International Journal of Educational Researchers 6 (3):34-42.

References

Acar, V. (2009). Öğretmen adaylarının iletişim becerileri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı. [Google Scholar]
Akarsu, B. (1998). Dil-kültür bağlantısı. İstanbul: İnkılâp Yayınları. [Google Scholar]
Akvardar, Y., Ünal, B., Günay, T., Kıran, S., Bozabalı, Ö. ve Demiral, Y. (2002). Empati öğrenilebilir mi? Tıp Fakültesi Dönem I Öğrencilerinde iletişim becerileri kursunun empatik yanıt verme becerisi üzerine etkisi. DEÜ Tıp Fakültesi Dergisi. 16(3, s. 167¬172. [Google Scholar]
Aspegren, K. (1999). Teaching and learning communication skills in medicine: A review with quality grading of articles. Medical Teacher, (21), p. 563-570. [Google Scholar]
Büyüköztürk Ş., Kılıç Çakmak, E,. Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F., (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri (11.Baskı). Ankara: PegemA Yayınları. [Google Scholar]
Ceylan, G. (2007). Öğretmen-öğrenci etkileşimin sınıf atmosferine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. [Google Scholar]
Elgünler, T. Ç. ve Fener, T. Ç. (2011). İletişimin kalitesini etkileyen engeller ve bu engellerin giderilmesi. The Turkish Online Journal of Design, Art and Communication. 1(1), s. 35-39. [Google Scholar]
Ersanlı, K. ve Balcı, S. (1998). İletişim becerileri envanterinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 10(2), s. 7-12. [Google Scholar]
Güneş, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma. Ankara: Nobel Yayıncılık. [Google Scholar]
MEB. (2006). İlköğretim Türkçe dersi (6, 7, 8. sınıflar) öğretim programı. Ankara: Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı. [Google Scholar]
Nacar, F. S. (2010). Sınıf öğretmenlerinin iletişim ve kişilerarası problem çözme becerilerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sınıf Öğretmenliği Anabilim Dalı. [Google Scholar]
Sabuncuoğlu, Z. ve Gümüş, M. (2008). Örgütlerde iletişim. İstanbul: Arıkan Yayıncılık. [Google Scholar]
Sever, S. (1998). Dil ve iletişim (Etkili yazılı ve sözlü anlatım). Ankara Üniversitesi Eğitim [Google Scholar]
Bilimleri Fakültesi Dergisi. 31(1), s. 51-66. DOI: 10.1501/Egifak_0000000244. [Google Scholar]
Tutar, H. (2003). Örgütsel iletişim. Ankara: Seçkin Yayıncılık. [Google Scholar]
Tutar, H ve Yılmaz, M. K. (2010). Genel iletişim kavram ve modeller (7.Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık. [Google Scholar]
Türkmen, İ. (2000). Yöneticiler için etken iletişim modeli (3.Baskı). Ankara: Millî Prodüktivite Merkezi. [Google Scholar]
Yalçın, S. K. ve Şengül, M. (2007). Dilin iletişim süreci içerisindeki rolü ve işlevleri. Turkish Studies, 2(2), s. 749-769. [Google Scholar]
Yüksel, H. (2014). İletişimin tanımı ve temel bileşenleri. Ed. U. Demiray. Etkili İletişim içerisinde (s. 2-45). Ankara: PegemA Yayıncılık. [Google Scholar]

Volume 6 Issue 3

December 2015

All Articles